مه چیست؟

مه ابری است که با زمین تماس دارد. هیچ فرق اساسی میان ابری که در بالای جو است با مه وجود ندارد. بنابراین، اگر ابری آنقدر پایین آمده باشد که نزدیک به زمین یا دریا و یا در تماس با آنها بوده، مه نامیده می شود.

متداول ترین مه ها آنهایی هستند که در شب یا اوایل صبح در زمین های پست، یا بر فراز تجمعگاه کوچک آب، شکل می گیرند. علت پیدایش آن ها برخورد جریان هوای سرد بالا با هوای گرم تر سطح آب یا زمین، می باشد.

در پاییز این گونه مه ها زیاد دیده می شود. زیرا هوا روز به روز زودتر از آب با زمین خنک می شود. در شب های آرام پس از تاریکی، لایه های نازکی از مه در سرزمین های پست، نزدیک زمین، شکل می گیرد. همین که زمین در شب خنک می شود، هوای مجاور خود را نییز خنک می کند. آنگاه چون این هوا با هوای گرم تر و مرطوب بالای خود تماس دارد، مه در آنجا تشکیل می شود.

به طور کلی، مه هایی که بر فراز شهرها پدید می آیند از مه روستاها ضخیم تر هستند. زیرا هوای شهر پر از غبار و دوده است که این ها با ذرات آب موجود در هوا، به هم می آمیزند و لایه ی ضخیم تری را تشکیل می دهند. در نزدیکی سواحل نیوفانلَند که از مهم ترین نقاط مه خیز دنیاست، مه بر اثر عبور هوای گرم و مرطوب بر فراز آب های سردی که از قطب شمال می آیند، پدید می آید. چه در این هنگام سرمای آب باعث متراکم شدن رطوبت هوا می شود.

سپس قطره های بسیار ریزی از آب پدید می آید که از بس سبک هستند نمی توانند مانند باران فرو بریزند. لذا در هوای معلق و به صورت مه باقی می مانند. در سانفرانسیسکو مه به گونه ای عکس مه نیوفانلند، به وجود می آید. در آنجا صبحگاهان نسیم خنکی می وزد. این نسیم بر فراز شن های ساحلی می گذرد. حال اگر این شن ها را شب قبل باران خیس کرده باشد، از تبخیر رطوبت آنها مه درست می شود.

دلیل آنکه چرا غالبا مه به نظر ما غلیظتر از ابر می آید این است که قطره های آب در مه بسیار کوچک تر هستند. قطره های ریزتر بیشتر می تو.انند نور را جذب کنند تا قطره های درشت تری که در ابرها وجود دارند. از این رو مه از ابر انبوه تر و غلیظتر به نظر ما جلوه می کند.