چگونه با نگاه کردن به ابرها وضع هوا را بفهمیم؟

چگونه با نگاه کردن به ابرها وضع هوا را بفهمیم؟ 

 

فقط کافی است به آسمان نگاهی بیندازید تا بتوانید شانستان را در پیش بینی  

وضع هوا آزمایش کنید. ابرها درباره این که در جو چه می گذرد و هوا  

در ساعت ها و حتی روزهای آینده چطوری می شود به  

شما اطلاعاتی می دهند. هر نوع و شکلی از ابرها معانی مختلفی  

دارد و هر یک نوع خاص آب و هوای خودش را به همراه می آورد.

ابرها آب هستند. شاید شما هم بدانید که آب در سه شکل مختلف  

در جهان پیدا می شود که عبارت است از: مایع، جامد و گاز.  

آب در شکل گازش، بخار آب نامیده می شود. ابرها موقعی  

تشکیل می شوند که بخار آب به قطرات آب مایع تبدیل می شود.  

این اتفاق  تقطیر نامیده می شود.

تقطیر از دو راه اتفاق می افتد: موقعی که هوا به قدر کافی سرد می شود یا موقعی که بخار آب کافی به هوا اضافه می شود. شاید اولین راه تقطیر را در یک روز تابستان، هنگامی که قطرات آب روی بدنه لیوان دارای "چای با یخ" جمع می شود دیده باشید. قطرات آب به این خاطر روی بدنه لیوان جمع می شود که شیشه سرد، هوای نزدیکش را خنک می کند و باعث می شود بخار آب هوای اطراف متراکم شود و به مایع تبدیل شود.

قطرات آبی که در یک ابر هستند به قدری کوچکند که حدود یک میلیون تا از آنها تنها یک قطره باران را تشکیل می دهند. بیشتر ابرها این طوری تشکیل می شوند. اما این سرما که باعث تقطیر می شود چگونه به وجود می آید؟ به این ترتیب که همچنان که هوا رو به بالا به آسمان می رود، خنک می شود. اما چرا ابر در هوا شناور می ماند؟ دلیلش این است که هر قطره ریز ابر به قدر کافی سبک است تا در هوا شناور بماند. درست مثل ابر کوچکی که در یک روز سرد از نفس شما در هوا شناور می ماند.

آیا ابرها تمیز تمیزند؟  

هوای ما باید یک ذره کثیف باشد تا ابرها شکل بگیرند. دلیلش هم این است که بخار آب به سطحی نیاز دارد تا بتواند متراکم شود.

خوشبختانه حتی تمیزترین هوا هم مقداری ذرات میکروسکوپی گرد و غبار، دود یا نمک دارد تا قطرات آب با کمک آنها به هم بچسبند.

طبقه بندی ابرها: 

ابر کومولوس 

 

ابر استراتوس 

 

ابر سیروس 

 

ابر کومولونیمبوس 

 

هواشناسان ابرها را بر اساس این که در چه ارتفاعی در آسمان شکل می گیرند و نیز بر اساس ظاهرشان نامگذاری می کنند. بیشتر ابرها نام هایشان دو بخشی است. معمولاً بخش اول اسم ابر بر اساس ارتفاع آن و بخش دوم آن بر اساس ظاهرش است.

اگر ابرها در بالاترین ارتفاعات تشکیل شوند، بخش اول اسمشان پیشوند "سیرو" می گیرد. ابرهایی که در ارتفاعات میانی تشکیل می شوند، پیشوند "آلتو" می گیرند. ابرهایی که در ارتفاعات پایین تشکیل می شوند، پیشوندی نمی گیرند.

ابرها بر اساس ظاهرشان به دو دسته تقسیم می شوند: کومولوس و استراتوس. این ابرها نام های اصلی ابرهایی هستند که در ارتفاعات پایین تشکیل می شوند. البته بعضی وقت ها آنها در ارتفاعات بالاتر جو ظاهر می شوند و به این ترتیب نامشان یک پیشوند می گیرد. برای مثال ابرهای کومولوسی که در ارتفاعات میانی تشکیل می شوند، "آلتوکومولوس" و ابرهای استراتوسی که در ارتفاع  بالا شکل می گیرند، "سیرواستراتوس" نامیده می شوند. اگر یک ابر باران یا برف تولید کند یا در شروعش پیشوند "نیمبو" می آید یا در پایانش پسوند "نیمبوس" می گیرد. قطرات ابرهای کومولوس حالت مواج منحصر به فردی دارند. اما پایین ابر حالت صاف و تخت دارد و به نظر می رسد که یک کمی شبیه به گل کلم باشد. عرض این ابرها حداقل به اندازه ارتفاعشان است و در روزهای آفتابی از هوای در حال صعود تشکیل می شوند. تغییرات دایمی آنها تماشایی است. زیرا تقریباً شکل هرچیزی را از حیوانات گرفته تا شکلک های مختلف را به خود می گیرند.

ابرهای کومولوس معمولاً نشانه آب و هوای لطیف و نسبتاً خوب هستند. اگر این ابرها در بخش میانی یا بالای جو تشکیل شوند اسم "کومولونیمبوس" را می گیرند. یک ابر کومولونیمبوس، بلند، عمیق و تیره است و می تواند باران سنگین و رعد و برق بیاورد و حتی علامت آب و هوای سخت و خشنی مثل بادهای ویران کننده یا تورنادوها باشد. همچنین علامت جریانات هوایی که به سرعت در حال بالا رفتن یا ته نشین شدن هستند، است.

ابرهای استراتوس لایه لایه هستند و بیشتر آسمان را می پوشانند. آنها بیشتر از این که بلند باشند عریض هستند. اگر شما آنها را به صورت لایه های شکسته یا پف کرده و بادکرده ببینید، آنها ابرهای "استراتوکومولوس" هستند. اگر آنها را به صورت لایه های مرتفع و باریک ببینید که آسمان را به رنگ سفید توپر در می آورند، آنها ابرهای "سیرواستراتوس" هستند. بلورهای ریز یخ موجود در یک لایه سیرواستراتوس می تواند نور خورشید را خم کند. در نتیجه می توانید یک هاله نور یا رنگهای رنگین کمان را در اطراف خورشید ببینید. موقعی که ابرهای استراتوس خیلی کلفت هستند، ابرهای "نیمبواستراتوس" تیره نامیده می شوند که می توانند باران، نم نم باران یا برف تولید کنند.

ابرهای سیروس مرتفع و باریک هستند و کاملاً از کریستال های یخ ساخته شده اند. در ارتفاع بالای 20000 پایی جو تشکیل می شوند و اغلب شبیه به حلقه های موی سفید هستند. ابر سیروس، نشانه هوای گرم مرطوب در حال بالا رفتن بر روی هوای سرد است. بعضی وقت ها هم ابرهای در حال ضخیم شدن علامت اولیه برای این هستند که ممکن است در خلال یک یا دو روز باران روشن یا برف با خود به همراه بیاورند.

سعی کنید نام های ابرهای مختلف را یاد بگیرید و بعد که به آسمان نگاه می کنید، توجه کنید که چه نوع ابری را مشاهده می کنید. اگر سعی کنید ممکن است بتوانید حدس بزنید که آنها چه نوع آب و هوایی به همراه می آورند.

کلمات: 

کومولوس: در لاتین معنی کپه و توده می دهد. ابرهای کومولوس شبیه به کپه توپ های پنبه ای یا نخ تابیده هستند. 

استراتوس: در لاتین برای پوشش یا ملافه به کار می رود. ابرهای استراتوس شبیه ملافه صاف در آسمان هستند. 

سیروس: در لاتین برای حلقه حلقه و فر بودن به کار می رود. ابرهای سیروس شبیه به حلقه های موی سفید هستند. 

منبع