گرمایش جهانی، از توهم تا واقعیت:

بشر امروز با چالش بزرگی به نام گرم شدن زمین مواجه است. اما از آنجایی که هیچ چیز در علم صد درصد اثبات شدنی نیست، چگونه می‌توان گفت چنین چالشی وجود دارد؟

بشر امروز با چالش بزرگی به نام گرم شدن زمین مواجه است. اما از آنجایی که هیچ چیز در علم صد درصد اثبات شدنی نیست، چگونه می‌توان گفت چنین چالشی وجود دارد؟

تا سال‌های زیادی حدس مشخص و واضحی وجود داشت که دمای هوا در کره زمین در حال افزایش است و مجرم پشت پرده این اتفاق هم انسان است.

نائومی اورسکس، محقق تاریخ علم در دانشگاه کالیفرنیاست. چند سال پیش او 928 مقاله علمی را در مورد تغییرات جهانی آب‌و‌هوایی بررسی کرد و متوجه شد که هیچ یک از آنها با این نظریه که دخالت انسان سبب گرم شدن زمین شده مخالف نیستند. نتیجه بررسی‌های او در سال 2004 در نشریه ساینس منتشر شد.

هیئت بین دولتی تغییر آب و هوا (IPCC)، آکادمی ملی علم و چندین مجمع دیگر هم به طور غیرمستقیم بر این عقیده که انسان عامل گرم شدن زمین است صحه گذاشتند.

گوین اشمیت، کارشناس اقلیم انستیتوی گودار وابسته به ناسا، می‌گوید: «ما درباره آنچه در حال روی دادن است مطمئن هستیم.»

اما حتی اگر اجماعی هم در این زمینه وجود داشته باشد، دانشمندان چگونه می‌توانند مطمئن باشند که آنچه در حال روی دادن در کره زمین است به فعالیت‌های انسان بستگی دارد؟ چگونه می‌توانند بگویند که توضیح دیگری در این زمینه وجود ندارد؟ همه ما از روزهایی خوانده‌ایم که دانشمندان می‌گفتند زمین مسطح است. چطور می‌توان مطمئن بود که دانشمندان این بار اشتباه نمی‌کنند؟

برخلاف گفت‌و‌گوهای رایج، دانشمندان هیچ‌گاه نمی‌توانند یک تئوری را "کاملا" ثابت کنند. علم تنها می‌تواند به بهترین دلیل برای توجیه اینکه جهان چگونه کار می‌کند برسد، نمی‌تواند آن را اثبات کند.

گرمایش جهانی به همان اندازه قابل اثبات است که یکی شدن قاره‌های جهان در دنیای قدیم، نظریه تکامل یا بیماری‌زا بودن برخی باکتری‌ها قابل اثبات است.

اورسکس می‌گوید: «همه علوم می‌توانند اشتباه کنند. علم اقلیم‌شناسی هم در اثبات نظریه‌هایش نمی‌تواند به یک استانداردهای فانتزی و رویایی که در دیگر علم‌ها هم وجود ندارد، برسد.»

در عوض روش‌ها و استانداردهای متفاوتی وجود دارند که با کمک آنها مشخص می‌شود یک تئوری علمی قابل اعتماد است یا خیر. یکی از این استانداردها این است که تا چه میزان یک تئوری می‌تواند اتفاقات پیش‌رو در آن زمینه را پیش‌بینی کند و نظریه گرمایش جهانی تاکنون ثابت کرده که در این زمینه بسیار قابل اعتماد است!

اثرات وارد شدن مقادیر زیادی از دی‌اکسید کربن، یکی از مهم‌ترین گازهای گلخانه‌ای، به هوا اوایل قرن بیستم میلادی پیش‌بینی شده بود. یک شیمی‌دان سوئدی به نام سوانته آرهنیوس این نظریه را ارائه داده بود.

حتی در سال 1980 سوکی مانابا پیش‌بینی کرده بود که نخستین اثرات وارد شدن دی‌اکسید کربن به جو و گرم شدن زمین را در قطب‌ها می‌توان دید.

همچنین در دهه 80 میلادی جیمز هنسن، اقلیم‌شناس ناسا پیش‌بینی کرده بود که میانگین درجه حرارت کره زمین در 30 سال آینده (یعنی زمان حال) چه خواهد بود.

دانشمندان معتقدند مدل پیش‌بینی که هنسن طراحی کرد، نمونه‌ای درخشان از پیش‌بینی در زمینه آب و هواست. در عین حال پیش‌بینی آن کسانی در گرمایش جهانی شک دارند درست از آب درنیامده است.

منبع :انجمن اقلیم شناسی ایران